20 Μαρτίου 2020
Αξιότιμε κύριε καθηγητά
Τα μικρά πράγματα
δεν προκαλούν
περνούν απαρατήρητα απ’ όλους
ή μάλλον όχι
προκαλούν
χωρίς αμφιβολία
τις πιο μεγάλες συμφορές
δείτε για παράδειγμα τον έρωτα
κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι ειδικοί
μπορεί να μεταδοθεί με ένα απλό βλέμμα
εφόσον δεν τηρηθούν
οι απαραίτητες προφυλάξεις
φωλιάζει έπειτα στον πάσχοντα
επωάζεται
όταν πια εκδηλωθούν τα συμπτώματα
είναι πολύ αργά
να μη σπαταλάω όμως το χρόνο σας
μ’ αγάπες και γήινα τερτίπια
έχετε ένα εμβόλιο να ανακαλύψετε
ποιος θα το υποψιαζόταν
πως η καραντίνα και η σαρακοστή
έχουν κάτι κοινό
σαράντα φορές με επισκέφτηκε αυτή η σκέψη
τριάντα εννέα φορές την έδιωξα
τελικά τη στόκαρα
ανάμεσα σε κονσέρβες και πακέτα μακαρόνια
για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης
μπορώ να σας αποκαλύψω μόνο μία λέξη:
αναμονή
από το μπαλκόνι μου βλέπω τον ήλιο
9:17 με 11:24 ακριβώς
στον απέναντι κήπο ανθίζει ένα δέντρο
ίσως δαμασκηνιά
η άνοιξη
ετοιμάζει τον πολιορκητικό κριό της
ενώ εκσφενδονίζει μυρωδιές με καταπέλτες
τα πουλάκια έχουν αποθρασυνθεί
για τις μέλισσες ούτε λόγος
είμαστε περικυκλωμένοι από στρατιές
λάγνων ονείρων θερινής νυκτός
με συγχωρείτε κύριε καθηγητά
παρασύρομαι πάλι
και βγαίνω εκτός θέματος
ο κόσμος δεν θα τελειώσει με έναν κρότο
ή έναν λυγμό
ούτε καν με έναν βήχα
ο κόσμος θα αρχίσει
με ένα χτύπημα στην πλάτη
μιας ταλαιπωρημένης νοσηλεύτριας
που πολεμά μέχρις εσχάτων
στους ασφυκτικούς διαδρόμους
του νοσοκομείου του Μπέργκαμο
******************
Πρώτη δημοσίευση: Ποιείν
Το ποίημα περιλαμβάνεται στη συλλογή «Τρεις επισκέψεις στον Άδη» , που κυκλοφορεί.